CIERPLIWOŚĆ

Jezus okazywał w czasie swojego ziemskiego życia, a zwłaszcza na Golgocie. To prawda, że skoro doświadczamy krzyży, wszelkiego rodzaju prób, powinniśmy je znosić bez szemrania w towarzystwie Chrystusa. Zamiast się niecierpliwić i narzekać na zły los, który – jak się wydaje – wciąż nas prześladuje, powinniśmy przyjąć wolę rozporządzającego nami Boga. Choćbyśmy byli przykuci do życia w fizycznej lub moralnej udręce, to nawet wówczas nie mamy prawa dawać przyzwolenia naszej naturze, by buntowała się przeciw woli Bożej. Wręcz przeciwnie, ze względu na  kłopoty i niedole codziennego życia, które nas dotykają, powinniśmy ćwiczyć się w świętej cierpliwości. Najmniejsze wydarzenie nie może nastąpić bez miłosiernego zamysłu Boga. On stwarza w planach swojej Opatrzności taką lub inną okoliczność, nieszczęśliwą lub szczęśliwą. Należy zjednoczyć się z Jego godną uwielbienia wolą i akceptować wszystko z wdzięcznością. Okazywanie irytacji lub zniecierpliwienia nie przynosi żadnego rozwiązania i prowadzi do większego zamieszania w naszych sercach.

Czasami wady i niedoskonałości powodują w nas spustoszenie. Święty Franciszek Salezy powiedział: «Potrzebujemy cierpliwości do wszystkich, ale przede wszystkim do siebie samych […].  Zawsze starajcie się być najbardziej łagodni jak to możliwe i pamiętajcie, że więcej much złapie się na łyżkę miodu niż na sto beczek octu».  Uznajmy, iż jesteśmy grzesznikami, i z dobrej woli wzbudźmy w sobie pragnienie poprawy swojego życia, dostarczając Bogu okazji, by nas uświęcał.

Tak, bądźmy cierpliwi we wszystkim i w każdej sytuacji, a w ten sposób zachowamy czystość duszy i będziemy kroczyć drogą ku świętości!”.

                                                                                  S. Maria od Najświętszego Serca Bernaud